Buiktyfus en de tijd gaat snel
Door: Miranda Wielink
Blijf op de hoogte en volg Miranda
31 Mei 2016 | Maleisië, Kuala Lumpur
Dat kan ik inmiddels wel zeggen, want ik zie dat gemiddeld 380 mensen mijn reisverslagen lezen. Wie zijn dat dan? vraag ik me af. haha..
Na 3 weken behoorlijk ziek te zijn geweest en (5!) doktersbezoeken weet ik eindelijk na een goed onderzoek wat ik heb. Ik zal even beschrijven hoe het die dag is gegaan.
Op donderdag 26 Mei ging ik gewoon in de ochtend aan het werk om 7 uur. Ik vroeg mijn manager of het goed was dat ik om 9 uur even naar de kliniek in het hotel ging als die open ging. Dit was goed. Om vijf voor negen stond ik voor de deur zodat ik de eerste kon zijn. Ik voelde me erg bezwaard om onder het werk naar de kliniek te gaan, maar had erg veel buikpijn en vond het echt nodig om maar weer eens bij de dokter langs te gaan.
Om half tien (!) ging de kliniek eindelijk open zonder excuus voor het wachten. Ach ja we zijn wat gewend inmiddels in Maleisië. Ik wachtte en melde me aan bij de balie en vertelde dat ik de dokter wilde zien. Dat kon wel, maar de dokter kwam pas om half elf. Ik ging dus maar weer aan het werk en om half elf was ik terug om de dokter te zien.
Ik legde de dokter uit dat het toch echt geen griep was omdat ik al drie weken ziek was en het nog steeds niet beter werd. De dokter deed een bloeddrukmeting en nam mijn temperatuur op. Dit was allemaal prima. Hierna ging hij in mijn buik duwen om te voelen of het op bepaalde plekken pijn deed. Nou dat deed het. Hij gaf aan dat hij wilde dat ik meteen naar het ziekenhuis ging. Ik kreeg een brief mee voor de administratie en een voor het ziekenhuis.
Aan de administratie gaf ik mijn brief en Miranda regelde een uber taxi voor me. Ik ging nog snel langs mijn kamer om mijn paspoort en credit card te pakken en toen ging ik op weg naar het Chinese ziekenhuis in de wijk pudu.
Als het spreekwoord van het kastje naar de muur gestuurd worden ergens van toepassing was dan was het wel in het Tung Shin hospital. En oja, voordat ik naar het ziekenhuis vertrok zei mijn collega nog even dat pudu een hele gevaarlijke wijk is voor buitenlanders. Bedankt kahrose! erg fijn.
Aangekomen bij het ziekenhuis meldde ik me weer bij een loketje nadat ik een nummertje had getrokken. De taxichauffeur liet me weten dat het het oudste ziekenhuis was van Maleisië. Zo zag het er inderdaad ook uit.
Bij het loketje vroegen ze of ik een Chinese of westerse dokter wilde. Ik ging maar voor een westerse aangezien ik hier ook al eens door chinezen ben gemasseerd. De keiharde werkwijze bevalt me wel in een massage, maar niet in het ziekenhuis. :)
Voor de westerse dokter moest ik in een andere vleugel van het ziekenhuis zijn. Daar aangekomen moest ik me aanmelden en registreren en meteen RM150 betalen voor alleen het consult. Consult only riep ze wel 3x alsof ik het de eerste keer nog niet begreep.
Ik had weer een nummertje getrokken en plaats genomen in wachtkamer 8. Dit was om 11 uur in de ochtend. Om 12 uur was ik aan de beurt en kon ik het kamertje van de dokter binnen. De dokter was de eerste persoon in het ziekenhuis die goed Engels sprak en me vriendelijk gedag zei. Ik legde de dokter mijn klachten uit en ze gaf aan dat ze me wilde testen op het rotavirus en op salmonella typhi type a en b. Ze wilde me testen op salmonella typhi vanwege de eczeem op mijn wangen.
Ik kreeg een brief mee voor bloed en ontlastingsonderzoek en mocht naar de vijfde verdieping. Daar aangekomen moest ik me weer aanmelden en weer meteen RM133 betalen voor de onderzoeken. Ik was op dat moment zo blij dat ik nog snel mijn creditcard had meegenomen.
In de wachtkamer moest ik weer een nummertje trekken voor de onderzoeken. Tegen het bloedonderzoek zag ik niet zo op. Aangezien ik bloed donor ben in Nederland en dan een halve liter bloed geef ben ik wel wat gewend. Ik was in de kliniek ook al op dengue getest dus ik had hier ook al een keer bloed geprikt.
Helaas ging het er in dit ziekenhuis heel anders aan toe. De man die bloed ging prikken ging om met de prikken alsof het niks was. De gebruikte spuiten en nieuwe spuiten lagen door elkaar heen. Ik zou het nog niet eens zo gek vinden als mensen hier aids oplopen in dit ziekenhuis.
Hij pakte mijn arm en kneep hem af met een bandje. Daarna begon hij op mijn aders te slaan om ze even lekker wakker te maken. :O Daarna vroeg hij aan mij in welke ader hij moest prikken. Dit vond ik heel apart aangezien ik geen geneeskunde heb gestudeerd. Gelukkig weet ik uit welke ader ik bloed geef van bij het donor onderzoek. Ik wees de ader aan en met harde hand werd de naald er in gezet. Dit deed gewoon echt pijn terwijl ik normaal niets voel van naalden.
Na de onderzoeken kreeg ik te horen dat ik over 3 uur terug moest komen voor de uitslag. Op zich heel fijn dat ik dezelfde dag nog uitslag kreeg, maar ik was totaal niet bekend in de omgeving en het enige wat ik wist is dat het een gevaarlijke buurt was.
Ik ging dus maar in de kantine een kopje thee drinken en iets van suikers eten. Ik voelde me aardig dizzy na dit bloedonderzoek. Na een half uurtje verveelde ik me stierlijk en bedacht ik om een wandelingetje te maken. Geen goed plan dus. Na een paar honderd meter buiten het ziekenhuisterrein te hebben gelopen hoorde ik mannen overleggen en kijken naar mijn tas. Ik dacht dat gaat dus niet gebeuren. Ik had nog steeds mijn mantelpakje en hakken aan en hierdoor leek het vast alsof ik behoorlijk rijk was.
Ik ben dus maar gauw teruggelopen naar het ziekenhuis en heb daar in de wachtkamer alle Engelse tijdschriften uitgelezen.
Om half vier kon ik eindelijk de resultaten ophalen. Op dit formulier kon ik gelijk al zien dat ik positief was getest op salmonella typhi a. Ik ging weer naar de dokter en gaf de uitslag aan haar. Na een half uurtje kon ik naar binnen en besprak de dokter de uitslag met mij. Het bleek inderdaad om salmonella typhi a te gaan dat ik in Indonesië heb opgelopen door slechte hygiëne en besmet voedsel of water. Ik kreeg antibiotica en medicijnen tegen darmkramp voor een week en probiotica voor twee weken.
Met het recept voor de medicijnen ging ik naar de apotheek waar ik uiteraard weer een half uur moest wachten. Natuurlijk moest ik ook meteen even RM80 betalen voor de medicijnen. Hierna kon ik eindelijk terug naar het hotel en even tot rust komen.
Eenmaal thuis aangekomen ging ik eens googelen wat salmonella typhi eigenlijk betekend. Dit is gewoon buiktyfus zag ik online staan. Voordat ik op stage ging ben ik 3x ingeënt voor buiktyfus. Het vaccin beschermd je voor 70% tegen buiktyfus. Blijkbaar heb ik dus die 30% kans gegrepen. :)
Nu is het bijna een week verder en ik ben bijna klaar met de antibiotica. Ik voel me al een stuk beter en ik baal dat ze niet eerder de diagnose hebben kunnen stellen. In de maand mei heb ik bijna niks kunnen doen toen Daniel hier was omdat ik erg ziek was. Nu ben ik vastberaden om mijn laatste weken te gaan genieten en alles te zien wat ik nog wil zien.
Morgen is het al juni en dan begin ik aan mijn laatste maand stage. De laatste week van juni ga ik met Irma en Roel een paar dagen naar Koh Lanta in Thailand. Hier heb ik erg veel zin in. Afgelopen tripje naar de gili eilanden hebben we weinig kunnen ondernemen aangezien ik zo ziek was. Ik wil nu dus extra genieten.
Voor de laatste maand heb ik nog de volgende bucketlist:
Naar boven in de KL tower
Snorkelen
Naar een wildpark met olifanten
De jungle in
De nationale moskee bezoeken
Tijdens de ramadan met mijn collega's midden in de nacht eten
Hari Raya vieren op 6 en 7 Juli
Naar de theeplantages op de Cameron Highlands
De eerste week van Juli is mijn laatste week hier op stage. Op 4 Juli heb ik mijn eindgesprek met mijn leraar via skype. Voor die tijd rond ik alle gesprekken af op stage en lever ik alle verslagen en onderzoeken in. De laatste week ga ik meelopen met de Assistant Front Office Manager. Hier heb ik erg veel zin in. Hier ga ik echt veel leidinggevende aspecten leren hoop ik. 8 Juli is mijn laatste stagedag en dan vlieg ik 10 Juli weer terug naar Nederland.
Ik heb erg veel zin om iedereen weer te zien en om even niet 6 dagen in de week te werken als een robot.
Ik heb nog een leuk verhaal over gisteren. Gister zou het hoofd van de conciërge samen met de fotograaf van marketing op pad gaan naar Kadjar, een stadje op een uur rijden van Kuala Lumpur waar de saté is bedacht. Helaas kon de fotograaf van marketing niet en dus hadden de marketingmanager en de front office manager hier een gesprek over. De marketing manager die mij al eerder een baan aanbood als social media manager had mij voorgesteld als vervanger aan de front office manager.
Ik kreeg te horen dat ik me snel kon omkleden en me om 12 uur kon melden bij de conciërge. Super leuk natuurlijk. In plaats van een saaie maandag als Guest Service Manager had ik nu een leuk uitstapje naar een leuk plaatsje buiten Kuala Lumpur op het programma.
Een stagiaire van marketing legde me uit hoe de camera werkte en daarna stapte ik samen met Vijay in de taxi naar Kadjar. Ik was een hele middag op pad met Vijay en de taxichauffeur en ik heb de mooiste dingen gezien. We zijn de bergen in gereden om foto's te maken van de apen en de wilde koeien. Verder zijn we naar een boeddhistische tempel geweest en hebben we uiteraard het eerste saté restaurant bezocht. Ik werd gewoon betaald terwijl ik werd rondgereden en de toerist uit mocht hangen. Heel leuk. Toen we aankwamen bij een wildpark mocht alleen ik naar binnen omdat ze per persoon moesten betalen. Ik ging naar binnen en maakte foto's van alle dieren.
Af en toe lukte het me om ook een paar foto's te maken met mijn eigen telefoon. Ik had natuurlijk overal mooie foto's gemaakt met de camera van het hotel, maar die moest ik later weer afgeven natuurlijk. Rond half vier was ik terug in het hotel, net op tijd voor mijn Skype gesprek met mijn leraar in Nederland. De foto's worden gebruikt om een brochure te maken voor de gasten die willen weten welke uitstapjes in de omgeving de moeite waard zijn. Ik vond het een top maandag!!
Na het goede skypegesprek met mijn leraar gingen Miranda en ik naar Sungei Wang voor een pedicure. Ik vind het echt een traktatie. In Nederland is het natuurlijk best duur en daarom doe ik het ook nooit. Aan de andere kant doet het me ook een klein beetje aan slavernij denken als zo'n vrouwtje op een krukje zit en mijn voeten wast met een spons in het water. :)
Het is vandaag weer mijn verslag-dag en ik zit op kantoor om aan mijn verslagen te schrijven en om natuurlijk mijn wekenlijkse reisverslag te schrijven. Ik zal nu gauw aan mijn verslagen beginnen. Gelukkig zit ik nu in de afsluitende fase van mijn verslagen. Spreek jullie allemaal over 5 weken weer in Nederland.
Liefs,
Miranda
-
31 Mei 2016 - 11:39
Roel:
Weer een mooi stukje geschreven mirrie. Tot over een paar weekjes. Gr Roel -
02 Juni 2016 - 13:51
Beap Peperkamp:
Ik vind je verslag weer heel leuk, ja het geen Nederland waar alles zo goed geregeld is, maar de natuur maakt het allemaal weer goed. Miranda ik zie je weer in Westerbork, liefs Oma -
04 Juni 2016 - 18:10
Marieke Veen:
Hej Miran,
Jemig wat rot zeg. Denk je eindelijk naar de dokter te gaan duurt het nog een halve dag voordat je eindelijk goed en wel geholpen word. In Afrika heb ik ook buikproblemen gehad, toen waren we allemaal ziek door het eten in een bepaald restaurant, super naar is dat. Ik ben blij dat je je beter voelt en hoop dat je alles van je bucket list af kunt strepen over een poosje.
Hoe duur is RM in verhouding met de euro?
Ooooh heerlijk, de toerist uithangen, foto's maken, dagje uit het kantoor.. Dat klinkt perfect! Kun je het national park al van je bucket list afstrepen haha
Bizar is dat hea, dat zoveel mensen je verslag lezen maar dat je dat niet terug ziet in de reacties. Ik vraag me ook altijd af wie die mensen dan zijn.
Geniet van de tijd die je daar nog hebt meis
xxxx -
05 Juni 2016 - 06:18
Miranda:
Hee Marieke,
5 RM 1 euro. Ik moet hier alle bedragen delen door 5. Het nationaal park was echt geweldig. Ik hoop dat ik de rest ook snel kan afstrepen. haha ja het is heel raar dat zoveel mensen het verslag lezen. Ik ben dan heel benieuwd wie het zijn. Ik vind het zo knap wat je doet. Je bent echt zo goed bezig voor de kindjes in India. De foto´s met al die kindjes zijn echt heel schattig. Jij ook nog even genieten!!
Groetjes,
Miranda -
12 Juni 2016 - 08:30
Marieke Veen:
Hej Miran,
Wilde je nieuwe verslag gaan lezen en kwam bij deze uit, dus zie toevallig dat je gereageerd hebt, leuk =D
Wij moeten alles door 70 delen, zorg er altijd voor dat ik mijn mobiel mee heb tijdens het bezoeken van de winkel zodat ik mijn rekenmachine kan gebruiken haha
Ik zal snel je nieuwe verslag lezen, ben benieuwd =D
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley