Eerste reisverslag (oeps beetje laat!)

Vol goede moed maakte ik een account aan op waarbenjijnu.nl zodat ik alles wat ik meemaakte in Azië kon bijhouden. Oeps dit is dus mijn eerste verslag na (3!) maanden. Ach ja beter laat dan nooit. Laat ik beginnen bij het begin. Na een week vol afscheid nemen van iedereen ging ik op 6 februari met mijn familie en Daniel naar Schiphol. Als verrassing waren mijn vriendinnen er ook! De avond daarvoor had ik al met moeite afscheid van ze genomen bij de volleybal. Daar waren ze als verrassing, met een trein later gekomen om me nog uit te zwaaien. Na een afscheidsdiner met vriendinnen, een verrassingsafscheidsfeest en een afscheid bij Quinto na mijn laatste wedstrijd was het toch echt tijd om te gaan. De hele week was ik omringd door mensen en gezelligheid tot het moment dat ik door de poortjes liep op Schiphol. Het avontuur ging nu echt beginnen en dat was geweldig en doodeng tegelijk.

De eerste helft van mijn vlucht ging super. De tweede helft een stuk minder. Tijdens de eerste vlucht kreeg ik al snel wat te eten. Tijdens de tweede vlucht vanaf Dubai liet het eten erg lang op zich wachten. Ik ging maar even proberen te slapen. Toen ik wakker werd bleek dat het ontbijt al was geweest. Ik besloot om maar even te wachten tot de lunch. Geen goed idee dus. Door het tekort aan slaap en eten viel ik flauw en moest ik overgeven. Ik moest in het gangpad gaan liggen met een zuurstofmasker op. Alle mensen in het vliegtuig staarden me aan. Dit was vreselijk.

Eindelijk aangekomen in Kuala Lumpur nam ik de trein naar Kl central en vanaf daar ging ik met de taxi naar het PARKROYAL hotel. Kleddernat van het zweet kwam ik aan bij het hotel, waar ze me helaas niet verwachtten. Ze hadden me een dag later verwacht door slechte communicatie met de personeelsafdeling. Dit was wel een geluk voor mij want hierdoor kreeg ik een (tijdelijke) grotere kamer met twee tweepersoonsbedden in plaats van twee eenpersoonsbedden.

Hier maakte ik ook gelijk kennis met mijn Japanse kamergenoot Maho. Achteraf bleek dat niet zon goede match in verband met extreme cultuur en karakter verschillen.

De eerste weken van mijn stage heb ik me best veel alleen gevoeld omdat ik vooral moeite had met mijn kamergenoot. Ik kende verder nog niemand. Gelukkig leerde ik al gauw twee Nederlandse meiden kennen die bij het Hilton in Petaling Jaya stagelopen. Met hen eet ik regelmatig als onze roosters het toelaten. Ik moest ook extreem wennen aan de lange werkdagen van 6 dagen. Verder worden er erg veel eisen gesteld aan hoe je er uit ziet en hoe je je werk doet. Eigen inbreng en spontaniteit worden niet gewaardeerd. In Nederland is het helemaal oké om het niet eens te zijn met je baas en om ideeën aan te dragen. Dat is hier niet het geval.

Ik moest ook erg wennen aan de islamcultuur. Over straat gaan in een zomerjurkje is nog steeds een dingetje. Ik doe het wel gewoon omdat het hier altijd 35 graden is, maar ik word toch erg vaak aangestaard of nageroepen. De mensen in Kuala Lumpur zijn ook veel minder gewend aan westerse mensen dan je zou denken.

We maken even een sprong in de tijd aangezien ik hier al 12 weken zit en niet alles gedetailleerd kan beschrijven. Vorige week is Miranda (ja een andere Miranda) hier gekomen voor haar stage. Zij blijft hier ook 5 maanden en is sinds vorige week mijn nieuwe kamergenoot. Dit is echt een verademing. Ik kan eindelijk weer Nederlands praten en samen met haar leuke dingen doen. Na 3 maanden alleen maar Engels spreken is mijn Nederlands ook heel erg verslechterd. In het begin moest ik nadenken over hoe ik iets ging zeggen in het Engels. Inmiddels moet ik nadenken over hoe ik iets ga zeggen in het Nederlands. Heel vaak weet ik woorden wel in het Engels maar niet in het Nederlands. Gelukkig wordt het nu al weer beter omdat ik veel met Miranda en Lieze (hilton) praat.

In Miranda haar eerste week hebben we al heel veel gedaan. Ik heb haar de Petronas (twin) towers laten zien. Verder hebben we gegeten in chinatown en een drankje gedaan in de reggaebar. In het weekend zijn we samen met Lieze naar Melakka geweest. Melakka is een kuststadje in Maleisië die heel lang onder Nederlands bewind is geweest. Dat is goed te merken aan de Nederlandse namen van gebouwen zoals het Stadhuis en monumenten van overleden Nederlandse kooplieden.

In maart ben ik ook voor een weekend naar Langkawi geweest samen met Maho. Langkawi is een Maleisisch eiland. Aangezien Maho er achter kwam dat ze toch niet zo van zon zee en strand houdt ben ik dat hele weekend met Nederlandse en Hongaarse mensen op stap geweest die ik daar heb ontmoet. We hebben ook een boottocht gedaan door de mangrove waar we apen en vissen hebben gevoerd in de krokodillengrotten van het eiland.

Ik heb expres in het begin van mijn stage weinig tripjes gedaan zodat ik tegen het einde als Daniel en Irma en Roel hier zijn veel leuke dingen kan gaan doen op alle dagen die ik nog vrij kan nemen. Daniel komt aanstaande zaterdag voor drie weken. Hier heb ik heel veel zin in. We gaan volgende week woensdag op reis naar Indonesië voor een week. We gaan van Lombok naar de Gili eilanden en waarschijnlijk ook naar Bali.
In juni komen Irma en Roel en dan gaan we naar Thailand. Waarschijnlijk gaan we richting Krabi en de kleine eilanden zoals Koh Phi Phi, Koh Samui en Koh Lanta. We willen ook nog voor een of twee dagen naar de Cameron Highlands. Dat zijn de theeplantages.

Hier heb ik alleen maar super verhalen over gehoord. Ik weet wel zeker dat ik hier nog een keer terug moet komen omdat ik lang niet alles kan zien in vijf maanden. In Juli ga ik weer terug naar Nederland, maar ik heb 6 en 7 Juli nog vrij. Als het nog lukt wil ik dan nog naar Vietnam. Op een volgende reis wil ik Laos en Cambodja en de Filipijnen ook bezoeken.

Het allerbelangrijkste in Kuala Lumpur is eten. Het is de eerste vraag die iemand je stelt als je ergens binnenkomt. "Heb je al gegeten?" in Jalan Alor (de foodstreet) eten we regelmatig de echte lekkere chicken rice en saté. Ik eet meestal 6 keer per week Aziatisch en 1x westers. Westers eten is hier in Bukit Bintang (het toeristisch hart) heel goed te vinden, maar het is wel wat duurder dan eten op straat. Op straat betaal je voor een complete rijsttafel 4 euro per persoon en voor een gewone maaltijd ongeveer 1 euro. Verder zijn er hier in Kuala Lumpur enorme winkelcentra waar je dagen lang kunt winkelen. Er is zelfs een winkelcentrum met een heel pretpark er in.

Ik ga hier maar eens een eind aan breien want het is onmogelijk om alle gebeurtenissen van de afgelopen maanden op te schrijven. Ik denk dat alleen op reis gaan zo ongeveer het beste is wat je kan doen. Je leert veel van de cultuur en vooral van jezelf kennen. Je moet alles zelf regelen en je beseft heel erg hoe goed we het hebben in Nederland. Er schiet me zo vast nog heel veel binnen wat ik allemaal nog had moeten vertellen, maar dat is iets voor een volgend reisverslag. Ik zal nu iets sneller weer schrijven dan 3 maanden.

Miranda