Indonesië

Het is nog niet zo lang geleden dat ik mijn eerste reisverslag schreef, maar er is zoveel gebeurd dat ik nodig weer een nieuw verslag moest schrijven. Bij deze!

Op 29 mei stapte Daniel in het vliegveld vanaf Nederland en ik zou hem de volgende dag na 3 maanden eindelijk weer zien. 30 april en 1 mei was ik vrij dus zouden we wat leuks kunnen gaan doen. Helaas strandde Daniel door vertraging op Schiphol in Londen waar hij zijn aansluiting miste. Hij moest een nacht in Londen blijven wat natuurlijk heel vervelend was. Ik wist hier natuurlijk niets van omdat het bij mij midden in de nacht was. De volgende ochtend pakte ik mijn telefoon en las ik dat hij pas een dag later zou komen. Dat was een behoorlijke teleurstelling. Een dag later op 1 mei was hij er eindelijk.

In mei begon ik ook te werken als assistent guest service manager. Dat klinkt heel wat, maar in Azië kan iedereen wel manager heten. Mijn voornaamste taken zijn geld tellen, handtekeningen zetten onder papierwerk van frontfesk personeel, en werk checken. Dat is iets heel aparts, ik ben een stagiaire en ik check het werk van permanent staff. Verder mag ik mee om kamers van gasten te checken en gasten met klachten te bezoeken. Op zich een leuke functie zou je denken, maar de helft van de dag is er niks te doen en dat vind ik vreselijk. De managers vinden het juist fijn als er niks te doen is.

Op woensdag 4 mei vertrokken Daniël en ik met backpacks richting het vliegveld en vlogen we naar Lombok. Daar kwamen we in de avond aan en we zijn er een nachtje gebleven. De volgende ochtend wilden we een taxi nemen naar Bangsal, de haven van Lombok. We werden door de taxi bij een klein strandje eruit gezet en konden daar boottickets kopen voor gili air. Voor 800.000 rupiah(55 euro) kochten we even retourtje naar gili air. Op 10 mei kwamen we terug en zouden we laten bellen naar het bedrijf om ons weer op te pikken. Achteraf bleken we opgelicht te zijn door de taxi-chauffeur en bootverhuurder die onder een hoedje speelden. Toen we weer terug wilden vanaf gili air hebben we meerdere keren geprobeerd de man te bereiken, maar hij ging gewoon op. Uiteindelijk konden we voor 12000 rupiah per persoon terug naar lombok. Dit koste ons dus 1,60 terwijl de heenweg dus 55 euro was.

Het eiland gili air was echt een paradijs, maar achteraf zijn we iets te lang op dit kleine eiland geweest. In een halve dag heb je het hele eiland wel gezien en je komt steeds dezelfde mensen tegen. We hadden beter een paar eilanden kunnen bezoeken. Op gili hebben we fietsen gehuurd en gezwommen en lekker gegeten. We hebben leuke dagen op het eiland gehad. Op het eiland is het enige verkeer fietsen en paard en wagen. We waren nog van plan om te snorkelen of kayakken toen ik de 4e dag op het eiland plotseling duizelig werd en hoofdpijn had. Snachts kreeg ik ook last van hoge koorts en spierpijn. Ik dacht dat ik een zonnesteek had opgelopen en het zou vast vanzelf weer over gaan. Dinsdag 10 mei vlogen we vanaf Lombok terug naar Kuala Lumpur. Rond middernacht konden we eindelijk inchecken in het hotel in Kuala Lumpur. De reis was erg vermoeiend. Gisterochtend ben ik naar de dokter geweest. Het blijkt dat ik al voor de 4e dag op rij 40 graden koorts heb. De dokter acht de kans groot dat ik dengue heb opgelopen in Indonesië. Dengue is een soortgelijke tropenziekte als malaria die je krijgt door een muggenbeet. Ondanks de dikke lagen deet ben ik toch nog gestoken. Tegen dengue kun je niks doen. Alleen de symptomen zijn tegen te gaan met medicatie. Ik heb nu dus ook een hele apotheek aan pillen. Na nu inmiddels 5 dagen heb ik het idee dat de koorts een beetje zakt. Morgen moet ik weer werken en heb ik mijn eerste nachtdienst, maar ik weet nog niet of dat gaat lukken. Eerst maar weer eens langs de dokter morgenvroeg. Credits voor Daan die goed voor mij zorgt :) ik hoop dat ik snel beter ben zodat we samen eindelijk wat leuke dingen kunnen gaan doen hier.

Volgende keer heb ik hopelijk wat leuker nieuws.

Groetjes Miranda